دلایل ریزش مو و پیشنهادهای راپیدو

وضعیت مو نقش مهمی در ظاهر فیزیکی و خود‌پنداری افراد دارد. حجم، کیفیت و حالت مو نقش مهمی در تلقی افراد از یکدیگر دارد. ریزش مو، غالبا موضوعی است که مردان را تحت تاثیر قرار می‌هد. با این حال، تفاوت قابل توجهی در تعداد فولیکول‌های مو بین مردان و زنان وجود ندارد. تفاوت در ظاهر مو به جنس مو  و نحوه مراقبت از مو ارتباط دارد. معمولا ریزش مو تبدیل به موضوعی نگران کننده برای افراد می‌شود. این پدیده، علاوه بر ایجاد اضطراب، استرس و نگرانی زیاد، تأثیر شدیدی بر عزت نفس و اعتماد بنفس افراد می‌گذارد.

ریزش مو، غالبا، به تدریج و در طی سال ها اتفاق می‌افتد. اما بعضی مواقع ممکن است فرد بطور ناگهانی دچار ریزش مو شود. بسته به علل زمینه‌ای، ریزش مو می‌تواند موقت یا دائمی باشد. فهم دقیق اینکه چرا ناگهان موها دچار ریزش می‌شود مشکل خواهد بود، زیرا دلایل مختلفی برای ریزش مو بخصوص در زنان وجود دارد. همانطور که اشاره شد، از آنجایی که ریزش مو می‌تواند پیامدهای منفی قابل توجهی بر شادابی و سلامت روانی افراد داشته باشد، توجه به آن،ضروری است. در این مقاله قصد داریم به عوامل مختلف و تاثیرگذار بر ریزش مو، نکاتی برای کاهش ریزش مو و درمان های موجود بپردازیم.

مو از نوعی پروتئین به نام کراتین تشکیل شده است. یک تار مو دارای یک ساقه مو(قسمت نمایان مو)، یک ریشه در زیر پوست و یک فولیکول است. فولیکول جایی است که ریشه مو از آن رشد می‌کند. پیاز مو در بخش فولیکول قرار دارد، جایی که رنگدانه مو یا ملانین تولید می‌شود.

ریزش مو (که به آن آلوپسی نیز می‌گویند) یک اتفاق نسبتاً رایج است. این پدیده با افزایش سن بیشتر بروز می‌کند اما ممکن است در کودکان نیز اتفاق بیفتد. اکثر افراد روزانه حدود 50 تا 100 تار موی سر را از دست می‌دهند. این موها جایگزین می‌شوند و دوباره در همان فولیکول رشد می‌کنند. این میزان ریزش مو کاملا طبیعی است. این حجم ریزش با وجود حدود 100/000 تار مو روی سر، جای نگرانی ندارد. با این حال، اگر بیشتر از این مقدار ریزش مو دارید، ممکن است مشکل جدی‌ای وجود داشته باشد!

نکته مهم: آکادمی متخصصان پوست آمریکا، ریزش 50 تا 100 تار مو در روز را طبیعی می داند.

در هر زمان، حدود 90 درصد از موهای روی پوست سر افراد در حال رشد هستند. هر فولیکول چرخه زندگی خود را دارد که می‌تواند تحت تأثیر سن، بیماری و طیف گسترده ای از عوامل دیگر قرار بگیرد.

چرخه رشد مو

آناژن: مرحله‌ایست که رشد مو فعال است و موهای قدیمی کنده می‌شوند تا موهای جدید جایگزین شوند؛ رشد یک تار مو در این مرحله ممکن است بین دو تا هشت سال هم طول بکشد.

کاتاژن: در این فاز رشد مو متوقف شده است و مو وارد مرحله چوبی شدن می‌شود؛ این مرحله کوتاه است و بین دو تا سه هفته طول می‌کشد در این مرحله رشد موی جدید وجود ندارد.

تلوژن: در این مرحله، مو وارد دوره استراحت می‌شود که معمولا بین دو تا سه ماه طول می‌کشد. در این مرحله، موهای قدیمی در اثر محرک‌های مختلف مانند دوش گرفتن ریزش پیدا می‌کنند و موهای جدید از داخل پیاز مو رشد می‌نمایند و پس از آن چرخه رشد دوباره شروع می‌شود.

مراقبت صحیح از مو، چرخه‌ی رشد موها را تقویت و تسریع می‌نماید. اگر روزانه، بیش از 100 تار مو از دست می‌دهید، نگران سلامتی موی تان باشید. ریزش مو، ممکن است با لکه‌های طاسی، کم شدن حجم موهای بالای سر، کاهش تراکم موهای سر، عقب رفتن خط رویش مو در پیشانی و یا تکه هایی از ریزش مو همراه باشد.

نکته مهم: امکان رویش مجدد مو به نوع و دلیل ریزش مو بستگی دارد!

انواع مختلف ریزش مو (آلوپسی)

آلوپسی اینولوشنال: یک پدیده طبیعی است که در آن مو با افزایش سن به تدریج نازک می شود. فولیکول‌های مو بیشتر در فاز استراحت قرار می‌گیرند و موهای باقی مانده کوتاه‌تر و تعدادشان کمتر می‌شود.

آلوپسی آندروژنیک: یک بیماری ژنتیکی است که می‌تواند هم مردان و هم زنان را درگیر کند. مردان مبتلا به این عارضه دچار طاسی می‌شوند که به آن طاسی با الگوی مردانه می‌گویند. این نوع آلوپسی، می‌تواند از اوایل نوجوانی یا اوایل 20 سالگی باعث دچار ریزش مو شود. مشخصه آن کاهش خط مو و ناپدید شدن تدریجی مو از تاج سر و جلوی سر است.

زنان مبتلا به این عارضه که به آن طاسی الگوی زنانه می‌گویند، تا 40 سالگی یا بعد از آن، نازک شدن قابل توجهی را تجربه نمی‌کنند. زنان یک نازک شدن کلی مو را در کل پوست سر تجربه می‌کنند و بیشترین ریزش مو در قسمت تاج سر اتفاق می‌افتد.

آلوپسی آره آتا: اغلب به طور ناگهانی شروع می‌شود و باعث ریزش موی تکه تکه در کودکان و بزرگسالان می‌گردد. این وضعیت ممکن است منجر به طاسی کامل (آلوپسی توتالیس) شود. اما در حدود 90 درصد از افراد مبتلا به این عارضه، موها در عرض چند سال برمی‌گردند.

آلوپسی تروماتیک: این شکل از ریزش مو در اثر تکنیک‌های آرایشگری(مانند بافتن، سشوار داغ و …) ایجاد می‌شود.  موها با قرار گرفتن در معرض حرارت شدید و پیچ‌خوردن (غلتک‌های داغ) و یا آغشته شدن به مواد شیمیایی قوی( دکلاره کردن، رنگ کردن مو) آسیب می‌بینند. علاوه بر این، برخی افراد مبتلا به یک اختلال روانپزشکی غیرمعمول(تریکوتیلومانیا) می‌شوند که در آن کشیدن و چرخاندن اجباری مو می‌تواند باعث ایجاد لکه‌های طاسی شود.

تریکوتیلومانیا: که بیشتر در کودکان دیده می‌شود، یک اختلال روانی است که در آن فرد موهای خود را می‌کشد و یا می‌کند.

آلوپسی یونیورسالیس: باعث ریزش تمام موهای بدن از جمله ابروها، مژه‌ها و موهای ناحیه تناسلی می‌شود.

تلوژن افلوویوم: نازک شدن موقت موی سر که به دلیل تغییر در چرخه رشد مو رخ می‌دهد. تعداد زیادی مو به طور همزمان وارد فاز استراحت می‌شوند و باعث ریزش مو و در نتیجه نازک شدن مو می‌گردند. این شکل رایج از ریزش مو دو تا سه ماه پس از یک استرس بزرگ بدن، مانند یک بیماری طولانی مدت، جراحی بزرگ یا عفونت جدی رخ می‌دهد.

همچنین ممکن است پس از تغییر ناگهانی در سطح هورمون‌ها، بخصوص در زنان (معمولا پس از زایمان) اتفاق بیفتد. مقدار متوسطی از مو از تمام قسمت‌های سر می‌ریزد. در حالی که ممکن است موهای برخی از قسمت‌های پوست سر نازک‌تر به نظر برسند، اما نقاط طاس بزرگ به ندرت ایجاد می‌شود.

آلوپسی اسکار: منجر به ریزش دائمی مو می‌شود. بیماری‌های التهابی پوست(سلولیت، فولیکولیت، آکنه) و سایر اختلالات پوستی(مانند برخی از اشکال لوپوس و لیکن پلان) اغلب منجر به زخم‌هایی می‌شوند که توانایی بازسازی مو را از بین می‌برند. شانه‌ی داغ و بافتن محکم مو نیز می‌تواند منجر به ریزش دائمی شود.

آشنایی با علائم و نشانه های ریزش مو

علائم و شرایط ریزش مو در مردان، زنان و کودکان متفاوت است. با این حال، افراد در هر سن یا با هر جنسیتی ممکن است متوجه ریزش موهای بیشتری شوند. علائم ریزش مو در مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نازک شدن موهای سر
• بالاتر رفتن خط رویش مو
• ایجاد  الگوی نعل اسبی در تاج سر 

علائم ریزش مو در زنان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• نازک شدن کلی مو، به خصوص در قسمت تاج سر

علائم ریزش مو در کودکان و بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• ریزش ناگهانی مو
• ریزش کامل تمام موهای بدن
• مشاهده تکه موهای شکسته و ریزش ناقص مو در پوست سر و/یا ابروها
• ریزش بیش از حد مو، اما نه طاسی کامل، پس از بیماری های مختلف و درمان های دارویی، کاهش وزن سریع ، کم خونی یا استرس

دلایل ریزش مو

حدود چهار نفر از هر پنج مرد و نیمی از زنان تا زمانی که به میانسالی می‌رسند دچار مشکل ریزش مو می‌شوند. دلایل ریزش مو  مختلف است، از جمله: کمبود ویتامین، مصرف بیش از حد ویتامین A و بیماری‌های مزمن زمینه‌ای. خوشبختانه بسته به علت، راه‌های زیادی برای درمان ریزش مو وجود دارد. در ادامه، مهمترین علل ریزش مو را بررسی می‌کنیم.

مصرف بیش از حد ویتامین A: کمبود ویتامین‌هایی مانند ویتامینD، B7(بیوتین) می‌تواند باعث ریزش مو شود. با این حال، طبق گفته آکادمی پوست آمریکا، مصرف بیش از حد مکمل‌ها یا داروهای حاوی ویتامین A نیز می تواند باعث ریزش مو شود. سازمان غذا و دارو مصرف 5000 واحد بین المللی ویتامین A در روز را برای بزرگسالان و کودکان بالای چهار سال توصیه می‌کند.

مکمل‌ها می‌توانند حاوی 2500 تا 10000 واحد بین المللی باشند. بنابراین، بیشتر از این، ممکن است خطر(ریزش مو) داشته باشد. اما مصرف بیش از حد ویتامین A یک علت برگشت پذیر ریزش مو است. در واقع هنگامی که ویتامین A اضافی متوقف شد، موها دوباره رشد طبیعی خود را از سر می‌گیرند.

استرس: استرس می‌تواند باعث ریزش مو شود. فرآیند تلوژن افلوویوم یا ریزش بیش از حد مو ناشی از استرس، رویدادی است که معمولا اتفاق می‌افتد. بدن انسان، استرس روانی را همانند استرس فیزیکی درک می‌کند. پس هر عامل استرس‌زا در بدن می‌تواند باعث توقف رشد مو و در نتیجه ریزش مو شود. به طور خاص، در هنگام مواجهه با استرس، بدن هورمون کورتیزول را آزاد می‌کند. این هورمون، بر فولیکول مو تأثیر می‌گذارد و منجر به ریزش می‌شود. ریزش مو در اثر استرس معمولا حداقل سه ماه پس از یک رویداد استرس زا رخ می‌دهد. محدودکردن استرس به جلوگیری از ریزش مو کمک می‌کند اما اگر دچار ریزش موی شدید بودید به پزشک متخصص مراجعه کنید.

بارداری: بارداری یکی از انواع استرس‌های فیزیکی است. نوسانات شدید هورمون‌هایی که پس از بارداری و زایمان ترشح می‌شوند، می‌تواند منجر به ریزش مو گردد. ریزش مو پس از زایمان شایع است و حدود 40 تا 50 درصد از زنانی را که به تازگی زایمان کرده اند، تحت تاثیر قرار می دهد. این نوع ریزش مو، ممکن است یک تا شش ماه بعد از زایمان اتفاق بیفتد و علائم آن تا 18 ماه طول بکشد. ریزش مو بعد از زایمان موقتی است و پس ار مدتی متوقف می‌شود.

کمبود پروتئین: طبق گفته آکادمی پوست آمریکا(AAD)، میزان کم پروتئین در رژیم غذایی می‌تواند منجر به ریزش موی ناخواسته شود. در صورتی که دچار ریزش مو بخاطر کمبود پروتئین شده‌اید، با گنجاندن تخم مرغ، مرغ، لوبیا و ماست به رژیم غذایی خود، از ریزش مو جلوگیری کنید.

تغییرات شدید هورمونی: طی مطالعه‌ای در سال 2022، محققان دریافتند، توقف یا شروع استفاده از قرص‌های ضدبارداری و یائسگی ممکن است منجر به ریزش مو شود. این پدیده به دلیل تغییر در تعادل هورمونی(تغییرات مربوط به استروژن) اتفاق می‌افتد. از سوی دیگر، الگوی طاسی مردانه با افزایش آندروژنی به نام دی هیدروتستوسترون (DHT) مرتبط است. DHT نه تنها به فولیکول‌های مو متصل می‌شود و رشد مو را متوقف می‌کند، بلکه ممکن است به طور کلی طول عمر مو را کاهش دهد. به این آلوپسی، آندروژنتیک نیز گفته می‌شود.

سطوح پایین آهن: از کمبود آهن به عنوان یک علت بالقوه ریزش موی ناخواسته یاد می‌شود. کم‌خونی ناشی از فقر آهن زمانی رخ می‌دهد که آهن کافی در بدن وجود نداشته باشد. علائم آن شامل خستگی، تنگی نفس یا درد قفسه سینه است. پزشک برای کمک به رفع کمبود آهن، ممکن است مکمل‌های آهن یا سایر انتخاب های سبک زندگی سالم شامل افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن و ویتامین C را پیشنهاد دهد.

بیماری‌های تیروئید: بیماری‌های تیروئید مانند پرکاری یا کم کاری تیروئید می‌تواند باعث مشکلات مختلف مو مانند، ابروهای نازک یا از دست رفته(عمدتاً در لبه بیرونی ابرو)، موهای نرم و ظریف با ریزش زیاد و موهای نازک شود. هورمون‌های غده تیروئید، تقریباً در همه عملکردهای بدن از جمله رشد مو تاثیرگذار هستند. درمان مناسب برای کنترل ترشح هورمون تیروئید، ریزش مو را متوقف می‌کند و امکان رشد دوباره آن را فراهم می‌سازد. معمولا درمان علل زمینه‌ای برای درمان سایر مشکلات مرتبط نیز ضروری است.

بیماری های خود ایمنی: به گفته بنیاد ملی آلوپسی آره آتا(NAAF)، این بیماری پوستی خودایمنی شایع، باعث ریزش مو در پوست سر و سایر نقاط بدن می‌شود. افراد در هر سن، جنس یا گروه قومی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. انواع مختلفی از آلوپسی آره آتا وجود دارد و همه آنها منجر به نوعی ریزش مو می‌شوند. اما هیچ راهی برای پیش‌بینی میزان یا بازگشت آن وجود ندارد. طبق ادعای NAAF گزینه‌های درمانی مختلفی برای آلوپسی آره آتا وجود دارد که شامل درمان‌های موضعی، استفاده از داروهای خوراکی یا روش‌های تزریقی می‌شود.

لوپوس: لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به سلول‌ها و بافت‌های سالم بدن حمله می‌کنند. به گفته کتابخانه ملی پزشکی، این بیماری، مفاصل، پوست، کلیه‌ها، قلب، ریه ها، رگ‌های خونی و مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنیاد لوپوس آمریکا(LFA) ریزش مو را بعنوان یکی از عارضه‌های جانبی شایع بیماری لوپوس و داروهای مربوط به آن می‌داند.

تغییر ناگهانی وزن: کاهش یا افزایش وزن می‌تواند منجر به نازک شدن موها شود. کاهش یا افزایش وزن قابل توجه ممکن است از علائم اختلال بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی باشد. این نوع ریزش مو نیز پس از عادی شدن وزن و بازیابی نیازهای تغذیه‌ای از جمله ویتامین‌ها و موادمعدنی متوقف می‌شود. به نظر می‌رسد کاهش یا افزایش وزن ناگهانی، سیستم بدن را دچار شوک می‌کند و باعث بروز یک دوره شش ماهه ریزش مو می‌شود.

شیمی درمانی: متأسفانه، برخی از داروهایی که برای غلبه بر سرطان کاربرد دارند، باعث ریزش موها می‌شوند. شیمی درمانی سلول‌هایی که با سرعت زیادی تقسیم می‌شوند(مانند مو) را از بین می‌برد. بر اساس مقاله‌ای که در سال 2022 در مجله مراقبت‌های حمایتی در زمان ابتلا به سرطان منتشر شد، پس از پایان شیمی درمانی موها دوباره، اغلب با بافتی متفاوت (شاید فرفری زمانی که قبلا صاف بود) یا رنگ دیگر رشد خواهند کرد.

سندرم تخمدان پلی کیستیک(PCOS): بر اساس مقاله‌ای که در سال 2022 در ژورنال Cosmetic Dermatology منتشر شد، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) وضعیتی است که باعث عدم تعادل هورمونی می‌شود. مقدار دسترسی به هورمون آندروژن، یک هورمون جنسی مردانه، می‌تواند منجر به کیست تخمدان، افزایش وزن، افزایش خطر ابتلا به دیابت، تغییر در چرخه قاعدگی، ناباروری و نازک شدن مو شود.

از آنجایی که آندروژن در موارد PCOS بیش از حد وجود دارد، این افراد ممکن است موهای بیشتری را در صورت و بدن تجربه کنند. درمان PCOS می‌تواند عدم تعادل هورمونی را اصلاح کند و به معکوس کردن برخی از این تغییرات کمک نماید. درمان‌ها شامل رژیم غذایی، ورزش و احتمالا قرص‌های ضدبارداری و همچنین درمان‌های خاص برای مقابله با خطر ناباروری یا دیابت است.

دارو: طبق مقاله‌ای که در سال 2006 در مجله Current Drug Safety منتشر شد، بسیاری از کلاس‌های دارویی ممکن است باعث ریزش مو شوند. برخی از داروهای رقیق کننده خون و داروهای فشار خون، که به عنوان مسدود کننده‌های بتا شناخته می‌شوند در ریزش مو تاثیر دارند.

سایر داروهایی که ممکن است باعث ریزش مو شوند عبارتند از: متوترکسات(برای درمان بیماری‌های روماتیسمی و برخی بیماری‌های پوستی)، لیتیوم (اختلال دوقطبی)  و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و داروهای ضد افسردگی.

استایل بیش از حد: حالت دادن شدید مو باعث ریزش آن می‌شود. نمونه‌هایی از حالت‌دهی شدید مانند بافت‌ مو، استفاده از مواد شیمیایی برای صاف کردن مو، درمان‌های روغن داغ یا هر نوع ماده شیمیایی خشن یا حرارت بالا، موجب ریزش مو می‌گردد. از آنجایی که این اقدامات روی ریشه مو تاثیر می گذارد، ممکن است مجددا مو رشد نکند.

علاوه بر اجتناب از این سبک‌ها و درمان‌ها، متخصصان توصیه می‌کنند بعد از شامپو کردن موها، از نرم کننده استفاده شود. همچنین زمان تماس اتو مو با موها محدود گردد و از سشوار و اتو مو بیش از یک بار در هفته استفاده نشود.

کشیدن عمدی مو: تریکوتیلومانیا، یک “اختلال کنترل تکانه”، باعث می‌شود افراد موهای خود را به طور اجباری بکنند. این بیماری اغلب قبل از 17 سالگی شروع می‌شود و در زنان چهار برابر مردان شایع است. در این نوع تیک عصبی، فرد دائماً مشغول بازی و کشیدن موهای خود است. بر اساس مقاله‌ای که در سال 2021 در مجله Psychiatry Online منتشر شد، این کشیدن مداوم می‌تواند موهای سر را از بین ببرد.

استروئیدهای آنابولیک: این مواد موجب افزایش حجم پروتئین در داخل سلول، مخصوصاً سلول‌های عضلات اسکلتی می‌شوند. استروئیدهای آنابولیک به دلیل مکانیسم یکسان می‌توانند همان تاثیری را که PCOS بر بدن دارند، داشته باشند. اگر از استروئیدهای آنابولیک استفاده می‌کنید نوعی که توسط برخی ورزشکاران برای حجیم کردن عضلات مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است موهای خود را از دست بدهید. رشد مو پس از قطع این دارو، مجددا ادامه می‌یابد.

مصرف سیگار و مواد مخدر: یافته‌های تحقیقات متعدد نشان می‌دهد سیگار و مواد مخدر، نه تنها بر گردش خون در بدن تاثیر می‌گذارند بلکه جریان خون در فولیکول‌های مو را نیز مختل می‌کنند. فولیکول‌های مو برای رشد بهینه، نیاز به اکسیژن و مواد مغذی دارند. اگر ورود مواد مغذی به سلول‌های مو مختل شود، رشد مو هم به همان اندازه تحت تاثیر قرار می‌گیرد. سیگار و مواد مخدر جریان خون در فولیکول‌ها را محدود و بر چرخه رشد و ریزش مو تاثیر می‌گذارند و منجر به ریزش مو می‌گردند.

راه های درمان ریزش مو چیست؟

طیف وسیعی از گزینه‌های درمانی برای ریزش مو وجود دارد اما بهترین گزینه بستگی به علت ریزش مو دارد. در ادامه به برخی از روش‌های درمانی اشاره می‌کنیم.

• به طور معمول، رایج ترین انواع ریزش مو با داروهای موضعی یا خوراکی درمان می‌شوند.
• داروهای بدون نسخه (OTC) معمولا شامل کرم‌ها، ژل‌ها، محلول‌ها یا فوم‌های موضعی هستند که مستقیماً روی پوست سر مالیده می‌شوند. رایج ترین محصولات حاوی ماده‌ای به نام ماینوکسیدیل هستند.
• داروهای تجویزی مانند فیناستراید (Propecia)، ممکن است به جلوگیری از ریزش موی آندروژنتیک بیشتر، به ویژه برای طاسی با الگوی مردانه کمک کند. اگرچه این دارو بصورت روزانه برای کاهش ریزش مو مصرف می‌شود اما برخی رشد موهای جدید را هنگام مصرف این دارو تجربه می‌کنند.
• اگر ریزش مو مربوط به یک بیماری خودایمنی باشد، پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی مانند کورتیکواستروئیدها را تجویز کند.
• جراحی کاشت مو شامل جابجایی شاخه‌های کوچک پوست، به قسمت‌های طاس پوست سر است. این روش برای افراد مبتلا به طاسی ارثی به خوبی جواب می‌دهد. اگر ریزش پیشرونده بود، استفاده از روش‌های ترکیبی پیشنهاد می‌شود.
• درمان‌های جدیدتری شامل برخی از اشکال لیزر درمانی، میکرونیدلینگ با پی آر پی و همچنین سایر داروهای خوراکی در حال بررسی هستند. اگرچه بسیاری از این درمان‌ها هنوز در مراحل اولیه آزمایش هستند و تحقیقات بیشتری در مورد آنها لازم است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

• ریزش موی ناگهانی است، نه تدریجی.
• بعد از شانه کردن یا برس زدن متوجه ریزش مو به مقدار زیاد می‌شوید.
• اگر مو‌ها در حال نازک شدن هستند.
• احتمال می‌دهید داروی خاصی باعث ریزش مو می‌شود.
• پوست‌تان پوسته پوسته شده یا دارای بثورات پوستی است یا ریزش مو، با ایجاد تغییراتی روی پوست سر همراه می‌شود.
• از ریزش احتمالی موی خود نگران هستید و احساس می‌کنید باید با یک پزشک متخصص صحبت نمایید.

چگونه می توانید از ریزش مو جلوگیری کنید؟ (پیشنهاد های راپیدو)

قبل از هر چیزی باید در نظر بگیرید که بخش قابل توجهی از دلایل ریزش مو، ریشه در ژنتیک افراد دارد. علاوه بر این، محیط کارِ استرس زا یا آلوده و عدم توجه به نظافت شخصی هم می‌تواند از دیگران عوامل ریزش مو باشد. نکته بسیار مهم دیگر این است که باید از جنس موی خود اطلاعات کافی داشته باشید و از شامپوهای مناسب جنس موی خود برای شستشو استفاده نمایید. معمولا سه نوع جنس مو وجود دارد که عبارتند از: موی معمولی، موی چرب و موی خشک. با کلیک بر روی لینک زیر از جنس موی خود آگاه شوید.

مقاله: جنس موی من چیست؟

نکته مهم: جنس موی خود را بشناسید و از شامپوی مناسب جنس موی خود استفاده نمایید.

برای هرکدام از این نوع موها، شامپوهای تخصصی وجود دارد. با کلیک بر روی لینک‌های زیر، شامپوی مخصوص موی خود را مشاهده کنید.

پیشنهاد راپیدو: شامپو برای موهای خشک

پیشنهاد راپیدو: شامپو برای موهای معمولی

پیشنهاد راپیدو: شامپو برای موهای چرب 

داشتن موهای پر پشت و مرتب بعنوان یکی از مهمترین معیارهای جذابیت افراد شناخته می‌شود. پس، ضرورت دارد برای مراقبت از مو و افزایش پرستیژ و اعتماد بنفسِ خود، موارد زیر را رعایت نمایید.

• از شامپوی مناسب با جنس موی خود استفاده نمایید.
• مدل مو را شل نگه دارید. اگر به طور مرتب موهای خود را به صورت بافته، کش یا دم اسبی حالت می‌دهید، سعی کنید آنها را شل نگه دارید تا فشار زیادی به وارد نشود.
• از دست زدن به موهایتان خودداری کنید. تا حد امکان سعی کنید موهای خود را نکشید، نپیچانید یا مالش ندهید.
• موها را خشک کنید. پس از شستن، از حوله استفاده کنید تا موهای خود را به آرامی خشک کنید. از مالیدن موهای خود با حوله یا چرخاندن آن در داخل حوله خودداری کنید.
• از یک رژیم غذایی متعادل که غنی از مواد مغذی است، پیروی کنید. سعی کنید مقدار زیادی آهن و پروتئین را در وعده‌های غذایی خود بگنجانید.
• رنگ و بافت طبیعی موهای خود را حفظ کنید. اگر می‌خواهید موهایتان را رنگ کنید، در فواصل استفاده از مواد شیمیایی به موهای خود زمان بدهید تا بهبود یابند.
• محصولات مراقبت مو را هوشمندانه انتخاب کنید. از شامپویی که برای نوع موی شما طراحی شده است استفاده کنید.

سخن پایانی

موهای ما زیبایی بخشِ هویت ظاهری ما هستند و سلامت آنها، موجب افزایش حس اعتماد بنفس می‌شود. جای تعجب نیست که از ریزش مو نگران و دلسرد  شوید. با وجود اینکه ریزش مو یک مشکل رایج است و به دلایل مختلفی همچون عوامل محیطی، سبک زندگی، تغذیه و شرایط پزشکی رخ می دهد، خوشبختانه در بیشتر موارد ریزش مو را می توان با رعات نکاتی که در این مقاله گفتیم، برطرف نماییم.

نویسنده مقاله: عاطفه عموزاده، کارشناس تولید محتوا در گروه صنعتی جهان صادرات